- Ona · 22.06.2012 00:26:55
- Niedawno zdałam sobie sprawę że prawdziwe życie zaczyna sie wtedy gdy czujemy ze coś/kogoś tracimy, wtedy pokazuje swoje drugie oblicze. Mam kilkanaście lat, wiem o tym już teraz że na każdym kroku trzeba okazywać uczucia później może nie być na to czasu. Nie interesują mnie problemy rówieśniczek którym złamał się paznokieć czy chłopak nie wysłał jej sms z buziakiem. Dla mnie to nie istotne. Zaczęło się to dwa lata temu gdy wykryto u mnie pewną chorobę, chorobę która występuje u o wiele starszych kobiet, wyleczyłam się na nieokreślony czas. Wszystko wróciło do pewnych norm w moim życiu lecz kilka miesięcy temu dowiedziałam się że członek mojej dalszej rodziny zachorował na nowotwór mózgu, a kolejna na raka piersi... trudne chwile uleczył czas i dobre rokowania przynajmniej na jakiś czas. Kilka dni temu diagnoza lekarza w związku z osobą z bliższej mi rodziny zachwiała mój świat. Kolejny nowotwór i znów szpital i chemioterapie. Dzien przed wyjazdem do szpitala obserwowałam zachowanie tej osoby, ze ściskającym gardło smutkiem... Patrzyła na wszystko co otaczało ją od najmłodszych lat jakby zegnała się już ostatni raz ze światem, długi spacer długa cisza i udawanie że wszystko jest jak dawniej. Kolejny dzień tym razem już w szpitalu. Postanowiliśmy zadzwonić do niego i zapytać jak się czuje, normalna rozmowa totalna NORMALNOŚĆ, czas pożegnania głupie ,, Do Zobaczenia'' a po drugiej stronie słuchawki cichy szloch i dźwięk zerwanego połączenia. Teraz tylko Czas pokaże co będzie dalej, kolejna choroba czy wreszcie wzejdzie słońce... ? Dziś mogę stwierdzić że zdrowie jest najważniejsze bo nie kupi się go za pieniądze a ukochana osoba nam go nie odda a na szczęściu nie zawsze można polegać. Pamiętajcie Że musimy śpieszyć się Kochać Ludzi...
