- anonim · 19.11.2018 23:36:40
- Tęsknię za moim tatusiem, który zmarł dwa miesiące temu. Tak bardzo mi go brakuje... To ja jako ostatnia widziałam go żywego. Kiedy wychodziłam z domu miałam tatę, a kiedy kilka godzin później wróciłam, mama z siostrą czekały na mnie przed klatką, by powiedzieć mi, że odszedł. Przez ostatni rok mieszkałam tylko z tatą, bo mama mieszkała z babcią, ktora bardzo potrzebowała opieki. Teraz mieszkam u babci, razem z mamą. Mamą, która ma dużo problemów zdrowotnych. Tatę straciłam w kilka godzin, nie mogę stracić jeszcze i mamy. Boję się, jestem przerażona każdym kolejnym dniem.
- anonim · 20.11.2018 08:37:46
- Czymś, czego Twój ojciec na pewno by nie chciał, jest to, żeby Twoje życie zawaliło się przez jego odejście. Nie znałem Twojego ojca, ale mogę tak powiedzieć, ponieważ jest to rzecz, którą każdy normalny rodzic sobie uświadamia: że odejdzie przed swoim dzieckiem.
Warto więc szukać w sobie siły, aby zadośćuczynić tej naturalnej woli rodzica, woli, aby dzieci żyły możliwie najpełniej. Nie obwiniaj się, że jesteś w szoku, przerażona i sparaliżowana - musisz przejść czas żałoby. Ale po tej żałobie też musi przyjść czas by stanąć na nogi.
Śmierć ojca na pewno dobitnie uświadomiła Ci, że na matkę również przyjdzie czas. Nie ma jednak sensu zatruwać sobie (i jej) życia obawą, że odejdzie już jutro albo pojutrze. Warto raczej zwrócić się ku temu, aby jak najpełniej przeżywać ten czas, który macie. To trochę podobne do sytuacji w związku: gdy jedna osoba jest sparaliżowana strachem, że straci ukochanego/ukochaną, zatruwa całą relację (np. zazdrością) - podczas gdy chodzi o to, by przeżywać związek w zaufaniu i by on służył obydwu osobom.
To, że nie miałaś szansy pożegnać się z ojcem tak jak chciałaś, to musi być wielki ból. To jednak, że umarł, nie oznacza, że nie ma go w Twoim życiu. Zmienił teraz formę i jest Twoim wzorem, pamięcią, patronem - jeśli tego chcesz. Chociaż nie może Ci odpowiedzieć, Ty możesz starać się żyć tak, jak umiesz najlepiej - i w ten sposób mówić do niego: to jest najlepsze, co możesz mu przekazać, niezależnie od tego, czy jest w stanie to dobre życie zobaczyć, czy nie. Ostatecznie, tylko taki ślad zostanie po każdym z nas, przynajmniej w takim życiu, które znamy.
